бенга́льцы, ‑аў; адз. бенгалец, ‑льца, м.; бенгалка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. бенгалкі, ‑лак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Бангладэш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бенга́лец,

гл. бенгальцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бенга́лка,

гл. бенгальцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бенга́лец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бенга́лец бенга́льцы
Р. бенга́льца бенга́льцаў
Д. бенга́льцу бенга́льцам
В. бенга́льца бенга́льцаў
Т. бенга́льцам бенга́льцамі
М. бенга́льцу бенга́льцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)