бенга́лка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бенга́лка |
бенга́лкі |
| Р. |
бенга́лкі |
бенга́лак |
| Д. |
бенга́лцы |
бенга́лкам |
| В. |
бенга́лку |
бенга́лак |
| Т. |
бенга́лкай
бенга́лкаю |
бенга́лкамі |
| М. |
бенга́лцы |
бенга́лках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
бенга́лка бенга́лка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бенга́лка,
гл. бенгальцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бенга́льцы, ‑аў; адз. бенгалец, ‑льца, м.; бенгалка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. бенгалкі, ‑лак; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Бангладэш.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)