белужы́ны гл. бялуга.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

белужы́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. белужы́ны белужы́ная белужы́нае белужы́ныя
Р. белужы́нага белужы́най
белужы́нае		 белужы́нага белужы́ных
Д. белужы́наму белужы́най белужы́наму белужы́ным
В. белужы́ны (неадуш.)
белужы́нага (адуш.)		 белужы́ную белужы́нае белужы́ныя (неадуш.)
белужы́ных (адуш.)
Т. белужы́ным белужы́най
белужы́наю		 белужы́ным белужы́нымі
М. белужы́ным белужы́най белужы́ным белужы́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

белужы́ны белу́жий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

белужы́ны, ‑ая, ‑ае.

Атрыманы з бялугі, уласцівы бялузе. Белужыная ікра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бялу́га, -і, ДМ -лу́зе, мн. -і, -лу́г, ж.

Каштоўная прамысловая рыба сямейства асятровых.

|| прым. белужы́ны, -ая, -ае.

Белужыная ікра.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

белу́жий белужы́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)