белору́сский белару́скі;

белору́сский язы́к белару́ская мо́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

белару́скі белору́сский;

~кая мо́ва — белору́сский язы́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

украі́нска-белару́скі украи́нско-белору́сский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

байкатава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., каго-што.

Падвяргаць байкоту. Рэвалюцыйны Мінск па-ранейшаму байкатаваў чарнасоценпую газету «Белорусский вестник». «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

краяві́д, -ду м. пейза́ж;

белару́скі к. — белору́сский пейза́ж

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Бела́з (Белору́сский автомоби́льный заво́д, автомоби́ль э́того заво́да) БелА́З, род. БелА́За м. (Белару́скі аўтамабі́льны заво́д, аўтамабі́ль гэ́тага заво́да).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

БелА́З (род. БелА́ЗА) м. (Белару́скі аўтамабі́льны заво́д, аўтамабі́ль гэ́тага заво́да) БелА́З (Белору́сский автомоби́льный заво́д, автомоби́ль э́того заво́да)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обрести́ сов. (найти) знайсці́; (получить) займе́ць; (приобрести) здабы́ць;

белору́сский наро́д обрёл свою́ госуда́рственность белару́скі наро́д здабы́ў сваю́ дзяржа́ўнасць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ли́ра​I

1. муз., ист., перен. лі́ра, -ры ж.;

2. (белорусский и украинский музыкальный инструмент) лі́ра, -ры ж., уст. ле́ра, -ры ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Тарба́н ’струнны шчыпковы музычны інструмент, блізкі да бандуры’ (ТСБМ), параўн.: “белорусский торбан (нечто вроде гитары)” (Шпіл., Путешествие, 115), тараба́н ’музычны інструмент з 24 струнамі, які вісеў на грудзях’ (Варл.), сюды ж, магчыма, тараба́јка ’від гітары’ (Вруб.). Укр. то́рба́н ’музычны інструмент, падобны да бандуры’, рус. торба́н, польск. tyorba, torban, teorban ’вялікая лютня; бандура’. Праз польскую мову з італ. tiorba ’лютня’. Інструмент вынайдзены ў XVI ст. у Фларэнцыі, паходжанне італьянскага слова невядома (Брукнер, 568; Фасмер, 4, 82; ЕСУМ, 5, 602). Агляд версій гл. Праці, 984–985. У народнай мове збліжана з тарабан ’барабан’, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)