белафі́н
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
белафі́н |
белафі́ны |
| Р. |
белафі́на |
белафі́наў |
| Д. |
белафі́ну |
белафі́нам |
| В. |
белафі́на |
белафі́наў |
| Т. |
белафі́нам |
белафі́намі |
| М. |
белафі́не |
белафі́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
белафі́н м., ист. белофи́нн
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
белофи́нн белафі́н, -на м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)