белата́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. белата́
Р. белаты́
Д. белаце́
В. белату́
Т. белато́й
белато́ю
М. белаце́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

белата́ ж., разг. белизна́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

белата́, ‑ы, ДМ ‑лаце, ж.

Разм. Тое, што і белізна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

белизна́ белізна́, -ны́ ж., бель, род. бе́лі ж., разг. белата́, -ты ж., бе́ласць, -ці ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)