беласто́цкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
беласто́цкі |
беласто́цкая |
беласто́цкае |
беласто́цкія |
| Р. |
беласто́цкага |
беласто́цкай
беласто́цкае |
беласто́цкага |
беласто́цкіх |
| Д. |
беласто́цкаму |
беласто́цкай |
беласто́цкаму |
беласто́цкім |
| В. |
беласто́цкі (неадуш.)
беласто́цкага (адуш.) |
беласто́цкую |
беласто́цкае |
беласто́цкія (неадуш.)
беласто́цкіх (адуш.) |
| Т. |
беласто́цкім |
беласто́цкай
беласто́цкаю |
беласто́цкім |
беласто́цкімі |
| М. |
беласто́цкім |
беласто́цкай |
беласто́цкім |
беласто́цкіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Тэмп 1 ‘ступень хуткасці, развіцця’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Ласт.), те́мпо ‘тс’ (Вруб.). Еўрапеізм, пранікненне праз рускую мову (темп), дзе з XVIII ст. выводзіцца з ням. Tempo ці непасрэдна з італ. tempo < лац. tempus ‘тс’ (Фасмер, 4, 41; Арол, 5, 59); беластоцкае слова праз польск. tempo ‘тс’ таго ж паходжання.
Тэмп 2 ‘гатунак бульбы’ (Брасл. сл.), тэ́мпа ‘тс’ (слонім., Расл. св.). Ад рэгіянальных варыянтаў назваў гатунку, першапачаткова тэмп (БелСЭ, 2, 464), гл. тэмп 1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)