беларусі́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
беларусі́ст |
беларусі́сты |
| Р. |
беларусі́ста |
беларусі́стаў |
| Д. |
беларусі́сту |
беларусі́стам |
| В. |
беларусі́ста |
беларусі́стаў |
| Т. |
беларусі́стам |
беларусі́стамі |
| М. |
беларусі́сце |
беларусі́стах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кангрэ́с, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. З’езд, нарада.
К. беларусістаў.
2. Назва парламента ў ЗША і некаторых іншых краінах.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)