Verbum

усебелару́скі, -ая, -ае.

Які мае адносіны да ўсёй Беларусі.

маляўні́чы, -ая, -ае.

Вельмі прыгожы, захапляючы сваёй прыгажосцю.

Панямонне — м. куток Беларусі.

|| наз. маляўні́часць, -і, ж.

тапані́мія, -і, ж. (спец.).

Сукупнасць тапонімаў якой-н. мясцовасці, краіны.

Т.

Віцебшчыны.

Т.

Беларусі.

|| прым. тапанімі́чны, -ая, -ае.

бэ́ра, -ы, мн. бэ́ры, бэр, ж.

Пашыраны ў Беларусі гатунак позніх груш з буйнымі жоўтымі пладамі, а таксама сам такі плод.

○

Лошыцкая бэра — беларускі селекцыйны гатунак груш, выведзены ад слуцкай бэры.

Слуцкая бэра — стары беларускі гатунак груш народнай селекцыі, распаўсюджаны па ўсёй Беларусі, асабліва на Случчыне.

дрыгавічы́, -о́ў (гіст.).

Племянное ўсходнеславянскае аб’яднанне 6—12 стст., якое займала тэрыторыю ў басейне ракі Прыпяць і цэнтр Беларусі.

тэрыто́рыя, -і, мн. -і, -рый, ж.

Зямельная прастора з пэўнымі межамі.

Т.

Беларусі.

Т. завода.

|| прым. тэрытарыя́льны, -ая, -ае.

дапамо́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Кніга для навучання па якім-н. асобным прадмеце.

Д. па фізіцы.

Д. па гісторыі Беларусі.

сталі́ца, -ы, мн. -ы, -лі́ц, ж.

Галоўны горад дзяржавы, месцазнаходжанне ўрада і ўрадавых устаноў.

Мінск — с.

Беларусі.

|| прым. сталі́чны, -ая, -ае.