беламо́рска-балты́йскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
беламо́рска-балты́йскі |
беламо́рска-балты́йская |
беламо́рска-балты́йскае |
беламо́рска-балты́йскія |
| Р. |
беламо́рска-балты́йскага |
беламо́рска-балты́йскай
беламо́рска-балты́йскае |
беламо́рска-балты́йскага |
беламо́рска-балты́йскіх |
| Д. |
беламо́рска-балты́йскаму |
беламо́рска-балты́йскай |
беламо́рска-балты́йскаму |
беламо́рска-балты́йскім |
| В. |
беламо́рска-балты́йскі (неадуш.)
беламо́рска-балты́йскага (адуш.) |
беламо́рска-балты́йскую |
беламо́рска-балты́йскае |
беламо́рска-балты́йскія (неадуш.)
беламо́рска-балты́йскіх (адуш.) |
| Т. |
беламо́рска-балты́йскім |
беламо́рска-балты́йскай
беламо́рска-балты́йскаю |
беламо́рска-балты́йскім |
беламо́рска-балты́йскімі |
| М. |
беламо́рска-балты́йскім |
беламо́рска-балты́йскай |
беламо́рска-балты́йскім |
беламо́рска-балты́йскіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беломо́рско-Балти́йский кана́л Беламо́рска-Балты́йскі кана́л.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кана́л, ‑а, м.
1. Напоўненае вадой штучнае рэчышча, прызначанае для суднаходнай сувязі паміж асобнымі вадаёмамі, а таксама для водазабеспячэння, арашэння, асушэння балот і інш. Асушальны канал. Беламорска-Балтыйскі канал. Абвадняльны канал. □ Машына стаяла сярод алешніку, на беразе роўнага, як страла, калектарнага канала, які ўразаўся ў глыб балота. Краўчанка.
2. Вузкая поласць у выглядзе трубы, трубкі ўнутры чаго‑н. Канал ствала гарматы. Кабельны канал.
3. У арганізме жывёлы і чалавека — звілістая трубка, праз якую праходзяць тыя ці іншыя рэчывы. Кішэчны канал. Мочаспускальны канал.
4. Спец. Лінія сувязі, камунікацыі. Перадача вядзецца па трох каналах.
5. толькі мн. (кана́лы, ‑аў); перан. Шляхі пранікнення, пашырэння чаго‑н.; сродкі для дасягнення чаго‑н. Дыпламатычныя каналы. □ Шырокія і трывалыя гандлёвыя сувязі горада з Масквой, Ноўгарадам, Смаленскам .. служылі разам з тым і каналамі культурных сувязей. Алексютовіч.
[Ад лац. canalis — труба.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)