белаку́ры, -ая, -ае.

Са светла-русымі валасамі.

Белакурая дзяўчынка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

белаку́ры

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. белаку́ры белаку́рая белаку́рае белаку́рыя
Р. белаку́рага белаку́рай
белаку́рае		 белаку́рага белаку́рых
Д. белаку́раму белаку́рай белаку́раму белаку́рым
В. белаку́ры
белаку́рага		 белаку́рую белаку́рае белаку́рыя
белаку́рых
Т. белаку́рым белаку́рай
белаку́раю		 белаку́рым белаку́рымі
М. белаку́рым белаку́рай белаку́рым белаку́рых

Крыніцы: tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

белаку́ры, ‑ая, ‑ае.

З светлымі валасамі. Высокі белакуры мужчына ў блакітнай тэнісцы запрасіў нас у сваю каюту. Грахоўскі. // Светларусы (пра валасы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

светлачу́бы, ‑ая, ‑ае.

Са светлым чубам. белакуры. Светлачубы мужчына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)