белакры́лы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
белакры́лы |
белакры́лая |
белакры́лае |
белакры́лыя |
| Р. |
белакры́лага |
белакры́лай
белакры́лае |
белакры́лага |
белакры́лых |
| Д. |
белакры́ламу |
белакры́лай |
белакры́ламу |
белакры́лым |
| В. |
белакры́лы (неадуш.)
белакры́лага (адуш.) |
белакры́лую |
белакры́лае |
белакры́лыя (неадуш.)
белакры́лых (адуш.) |
| Т. |
белакры́лым |
белакры́лай
белакры́лаю |
белакры́лым |
белакры́лымі |
| М. |
белакры́лым |
белакры́лай |
белакры́лым |
белакры́лых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
белакры́лы, ‑ая, ‑ае.
З белымі крыламі. І вось з шалёнай сілаю Пад сонцам залатым Галубка белакрылая Ляціць, ляціць за ім. Хведаровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ча́йка¹, -і, ДМ ча́йцы, мн. -і, ча́ек, ж.
Вадаплаўная пералётная птушка сямейства чайкавых з кароткімі нагамі, доўгімі крыламі і густым апярэннем, якая жыве на берагах мораў, рэк, азёр.
Белакрылая ч.
|| прым. ча́йкавы, -ая, -ае.
Сямейства чайкавых (наз.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)