белазу́бка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
белазу́бка |
белазу́бкі |
| Р. |
белазу́бкі |
белазу́бак |
| Д. |
белазу́бцы |
белазу́бкам |
| В. |
белазу́бку |
белазу́бак |
| Т. |
белазу́бкай
белазу́бкаю |
белазу́бкамі |
| М. |
белазу́бцы |
белазу́бках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
белазу́бка ж., зоол. белозу́бка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
белазу́бка, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.
Млекакормячая жывёліна сямейства землярыек (нагадвае мыш, корміцца насякомымі).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
белозу́бка зоол. белазу́бка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)