белагало́вы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
белагало́вы |
белагало́вая |
белагало́вае |
белагало́выя |
| Р. |
белагало́вага |
белагало́вай
белагало́вае |
белагало́вага |
белагало́вых |
| Д. |
белагало́ваму |
белагало́вай |
белагало́ваму |
белагало́вым |
| В. |
белагало́вы (неадуш.)
белагало́вага (адуш.) |
белагало́вую |
белагало́вае |
белагало́выя (неадуш.)
белагало́вых (адуш.) |
| Т. |
белагало́вым |
белагало́вай
белагало́ваю |
белагало́вым |
белагало́вымі |
| М. |
белагало́вым |
белагало́вай |
белагало́вым |
белагало́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
хлі́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм.
1. Ціха плакаць; усхліпваць. [Маці] толькі сутаргава хліпала, выціраючы вочы вялікімі патрэсканымі пальцамі. Мележ. Белагаловая дзяўчынка сядзела трохі воддаль і хліпала, выціраючы кулачкамі заплаканыя вочы. Чыгрынаў.
2. перан. Слаба, мігатліва гарэць. Лямпа, якая вісела перад сталом прэзідыума, чамусьці пачала хліпаць усё мацней і мацней. Паслядовіч. Газоўка хліпала вечарам. Барадулін. Недзе ля Ялты раз-поразу загараўся зялёны агеньчык маяка; ён хліпаў бясконца, пасылаючы ў мора супакаенне начным вандроўнікам. Карамазаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)