Белаву́сы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Белаву́сы
Р. Белаву́с
Белаву́саў
Д. Белаву́сам
В. Белаву́сы
Т. Белаву́самі
М. Белаву́сах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

белаву́сы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. белаву́сы белаву́сая белаву́сае белаву́сыя
Р. белаву́сага белаву́сай
белаву́сае		 белаву́сага белаву́сых
Д. белаву́саму белаву́сай белаву́саму белаву́сым
В. белаву́сы (неадуш.)
белаву́сага (адуш.)		 белаву́сую белаву́сае белаву́сыя (неадуш.)
белаву́сых (адуш.)
Т. белаву́сым белаву́сай
белаву́саю		 белаву́сым белаву́сымі
М. белаву́сым белаву́сай белаву́сым белаву́сых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

белаву́сы

1. белоу́сый;

2. седоу́сый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

белаву́сы, ‑ая, ‑ае.

У якога светлыя або сівыя вусы. Віславухі, белавусы, стары Вінцэнты стаяў за лесам па дарозе. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бела... і бела-...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. белы (у 1, 3 і 4 знач.), напр.: белагаловы, белавусы, беламармуровы, беласнежны, бела-блакітны, бела-зялёна-чырвоны, белагвардзеец, белаэмігрант.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)