белабо́чка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
белабо́чка |
белабо́чкі |
| Р. |
белабо́чкі |
белабо́чак |
| Д. |
белабо́чцы |
белабо́чкам |
| В. |
белабо́чку |
белабо́чак |
| Т. |
белабо́чкай
белабо́чкаю |
белабо́чкамі |
| М. |
белабо́чцы |
белабо́чках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
белабо́чка ж., зоол. белобо́чка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
белабо́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
Млекакормячая жывёліна сямейства дэльфінаў; звычайны дэльфін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
белобо́чка зоол. белабо́чка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)