бека́с
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бека́с |
бека́сы |
| Р. |
бека́са |
бека́саў |
| Д. |
бека́су |
бека́сам |
| В. |
бека́са |
бека́саў |
| Т. |
бека́сам |
бека́самі |
| М. |
бека́се |
бека́сах |
Крыніцы:
nazounik2008,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
бека́с зоол. бака́с, -са м.; обл. бара́н, -на м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бака́с, -са́ м., зоол. бека́с
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Бака́с (БРС, Сцяшк. МГ, Маш., Інстр. II). Рус. бека́с, укр. бе́кас (Грынч.). Першакрыніца — франц. bécasse (ад bec дзюба’). Фасмер, 1, 146, параўн. Шанскі, 1, Б, 83. Бел. форма адлюстроўвае польскае пасрэдніцтва (іначай было б бяка́с). Укр. націск таксама сведчыць аб запазычанні праз польскую мову. Параўн. бэ́кас.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Бэ́кас ’бакас’ (палес., КЭС, Бесар.). Укр. бе́кас. З польск. bekas ’тс’ (< франц. bécasse). Параўн. бака́с. Аб польскім паходжанні бел. слова сведчыць націск.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бара́н I, -на́ м.
1. (животное) бара́н;
2. обл. (птица) бека́с;
3. бран. бара́н;
◊ упе́рціся як б. — упере́ться как бара́н;
як б. на но́выя варо́ты (глядзе́ць) — как бара́н на но́вые воро́та (смотре́ть);
як б. у аптэ́цы — как бара́н в апте́ке;
(разбіра́цца) як б. у бі́бліі — (разбира́ться) как бара́н в би́блии
бара́н II, -на́ м., стол. медве́дка ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)