бе́йка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. бе́йка бе́йкі
Р. бе́йкі бе́ек
Д. бе́йцы бе́йкам
В. бе́йку бе́йкі
Т. бе́йкай
бе́йкаю		 бе́йкамі
М. бе́йцы бе́йках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бе́йка разг. бе́йка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бе́йка ж., порт. бе́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бе́йка, ‑і, ДМ ‑йцы; Р мн. беек; ж.

Палоска тканіны, якая нашываецца зверху на плацце або ўшываецца ў шво. Нашыць бейку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Піце́нне, піцепнё, піценье, ніцяным ’піццё, пітво’ (Нас., Гарэц., Шат., Касп., ТС). Архаізм, гл. ст.-слав. питание ’страва, пітво’, параўн. таксама ў замовах: Светы Спас, отжепі воро‑ бейка од нас, леціце па лозу, там вам піценье і едзенье.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лі́штва ж.

1. пла́нка;

2. (в окне, двери) нали́чник м.;

3. (в полу) пли́нтус м.;

4. порт. бе́йка; пла́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)