безмаро́зны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. безмаро́зны безмаро́зная безмаро́знае безмаро́зныя
Р. безмаро́знага безмаро́знай
безмаро́знае		 безмаро́знага безмаро́зных
Д. безмаро́знаму безмаро́знай безмаро́знаму безмаро́зным
В. безмаро́зны (неадуш.)
безмаро́знага (адуш.)		 безмаро́зную безмаро́знае безмаро́зныя (неадуш.)
безмаро́зных (адуш.)
Т. безмаро́зным безмаро́знай
безмаро́знаю		 безмаро́зным безмаро́знымі
М. безмаро́зным безмаро́знай безмаро́зным безмаро́зных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

безмаро́зны безморо́зный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

безмаро́зны, ‑ая, ‑ае.

Які не ведае маразоў. Безмарозная пара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безморо́зный безмаро́зны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)