беззако́нны, -ая, -ае.

Які супярэчыць закону, законнасці.

Беззаконныя дзеянні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

беззако́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. беззако́нны беззако́нная беззако́ннае беззако́нныя
Р. беззако́ннага беззако́ннай
беззако́ннае		 беззако́ннага беззако́нных
Д. беззако́ннаму беззако́ннай беззако́ннаму беззако́нным
В. беззако́нны (неадуш.)
беззако́ннага (адуш.)		 беззако́нную беззако́ннае беззако́нныя (неадуш.)
беззако́нных (адуш.)
Т. беззако́нным беззако́ннай
беззако́ннаю		 беззако́нным беззако́ннымі
М. беззако́нным беззако́ннай беззако́нным беззако́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

беззако́нны беззако́нный;

б. ўчы́нак — беззако́нный посту́пок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

беззако́нны, ‑ая, ‑ае.

Які супярэчыць закону, законнасці. Беззаконны ўчынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

беззако́нный беззако́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

беззако́ннасць, -і, ж.

1. Тое, што і беззаконне.

2. Беззаконны ўчынак.

Чыніць б.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)