безазё́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
безазё́рны |
безазё́рная |
безазё́рнае |
безазё́рныя |
| Р. |
безазё́рнага |
безазё́рнай
безазё́рнае |
безазё́рнага |
безазё́рных |
| Д. |
безазё́рнаму |
безазё́рнай |
безазё́рнаму |
безазё́рным |
| В. |
безазё́рны (неадуш.)
безазё́рнага (адуш.) |
безазё́рную |
безазё́рнае |
безазё́рныя (неадуш.)
безазё́рных (адуш.) |
| Т. |
безазё́рным |
безазё́рнай
безазё́рнаю |
безазё́рным |
безазё́рнымі |
| М. |
безазё́рным |
безазё́рнай |
безазё́рным |
безазё́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
безазёрны, ‑ая, ‑ае.
Пра край, мясцовасць, дзе няма азёраў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
без... (а таксама без’..., бес..., бяз..., бяз’..., бяс...), прыстаўка.
Служыць для ўтварэння:
1) прыметнікаў ад назоўнікаў са знач.: пазбаўлены чаго-н., які не мае чаго-н., напр.: беззямельны, безадходны, безазёрны;
2) назоўнікаў, якія азначаюць адсутнасць або недахоп чаго-н., напр.: беззямелле, бездарожжа, безадказнасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)