бедната́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. бедната́
Р. беднаты́
Д. беднаце́
В. беднату́
Т. беднато́й
беднато́ю
М. беднаце́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бедната́, -ы́, ДМ -наце́, ж.

1. Адсутнасць або недахоп сродкаў для існавання.

Б. не загана.

2. зб. Бедныя людзі, беднякі.

Вясковая б.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бедната́ ж.

1. бе́дность; ску́дость;

б. гле́бы — бе́дность (ску́дость) по́чвы;

2. (бедный люд) беднота́; бедняки́ мн.;

ён лячы́ў і людзе́й замо́жных і беднату́ — он лечи́л и люде́й состоя́тельных и бедноту́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бедната́, ‑ы, ДМ ‑наце, ж.

1. зб. Бедныя людзі, беднякі. [Вераб’ёў:] — Калі бедната прагне .. [зямлі], то даць трэба. Дуброўскі. // Беднае сялянства, якое эксплуатавалі кулакі. [Лаўрыновіч:] — Бедната ў калгасе — гэта тое ядро, на якое партыя апіраецца ў калгасным будаўніцтве. Лобан.

2. Тое, што і беднасць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бедната, галота, голь; галайстра (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

бядня́цтва, -а, н., зб.

Бедныя людзі, бедната.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

галыцьба́, -ы́, ж., зб. (разм.).

Бедната, бедныя людзі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

беднота́

1. собир. бедната́, -ты́ ж.;

2. (бедность) бе́днасць, -ці ж., мн. нет, бедната́, -ты́ ж., мн. нет;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галыцьба́, ‑ы, ж., зб.

Разм. Бедната, бедныя людзі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бядня́цтва, ‑а, н., зб.

Бедныя людзі, бедната. Крыві, слёзам канца-меры Бядняцтва не знала. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)