бедла́м

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. бедла́м
Р. бедла́му
Д. бедла́му
В. бедла́м
Т. бедла́мам
М. бедла́ме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бедла́м, -му м., разг. бедла́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бедла́м (беспорядок) разг. бедла́м, -му м., вэ́рхал, -лу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бедла́м, ‑у, м.

Разм. Неразбярыха, шум, вэрхал. [Максім:] — Ды плюнь ты на ўсю іхнюю гаспадарку і ўвесь іх дамашні бедлам, пачні ты жыць асобна. Машара.

[Англ. bedlam.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вэ́рхал, -лу м., разг. каварда́к, бедла́м, содо́м, тарара́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

беспарадак, непарадак, неразбярыха, блытаніна, сумбур, хаос, бедлам, бязладдзе, разладдзе, рэзрух, анархія; базар, пагром, каша (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)