бегуно́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бегуно́к бегункі́
Р. бегунка́ бегунко́ў
Д. бегунку́ бегунка́м
В. бегуно́к бегункі́
Т. бегунко́м бегунка́мі
М. бегунку́ бегунка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бегуно́к, -нка́ м., тех. бегуно́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бегуно́к техн. бегуно́к, -нка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бегуно́к, ‑нка, м.

Дэталь у круцільным механізме прадзільнай машыны і ў некаторых іншых машынах і прыстасаваннях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)