бе́гла

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
бе́гла - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бе́гла нареч. бе́гло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ме́лькам, прысл.

Імгненна, нядоўга, бегла.

М. зірнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бе́гло нареч. бе́гла;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бе́гчы

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, рознаспрагальны

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. бягу́ бяжы́м
2-я ас. бяжы́ш бежыце́
3-я ас. бяжы́ць бягу́ць
Прошлы час
м. бе́г бе́глі
ж. бе́гла
н. бе́гла
Загадны лад
2-я ас. бяжы́ бяжы́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час бегучы́

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зды́хацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак. (часцей з адмоўем).

Тое, што і аддыхацца.

Так бегла, што цяпер з. не магу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ме́лькам, мялько́м ’нядоўга, імгненна, у адзін момант’, ’няўважліва, бегла, мімаходзь’ (ТСБМ, Нас.; калінк., З нар. сл.). Аддзеяслоўнае ўтварэнне з суф. ‑ам (‑ом). Да мялька́цца, мялька́ць (гл.). Не выключана запазычанне з рус. мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

во́рыва, ‑а, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. араць.

2. Узаранае поле. Дзяўчынка бегла проста па ворыве, лёгка.. пераскокваючы з скібы на скібу. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расхліста́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Тое, што і расхрыстацца. Дзяўчынка ўсё яшчэ бегла побач з канём, белыя льняныя валасы яе растрапаліся, зрэбная сукенка расхлісталася. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Трасця́ніца ‘арэшнік’: бегла цераз трасьця́ніцу, гарэхаў табе нарва́ла (Сцяшк. Сл.). Вытворнае ад тросць 1 (гл.), самае пашыранае значэнне якога — сцяблістыя расліны, параўн. трысцянка (гл.), укр. тростяни́ця ‘травяністая расліна сямейства злакавых, Scolochloa Link.’, дыял. тро́щі ‘хмыз, дубцы’, а таксама мікратапонімы Трасцяне́ц ‘пералесак’, Трасцянкі́ ‘лес’ (Мікратапанімія Бел.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)