ба́ўкаць
‘званіць’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ба́ўкаю |
ба́ўкаем |
| 2-я ас. |
ба́ўкаеш |
ба́ўкаеце |
| 3-я ас. |
ба́ўкае |
ба́ўкаюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
ба́ўкаў |
ба́ўкалі |
| ж. |
ба́ўкала |
| н. |
ба́ўкала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
ба́ўкай |
ба́ўкайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
ба́ўкаючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Ба́ўкаць ’званіць’ (Др.-Падб., Гарэц., Бяльк., гл. і Касп.), ’гаварыць, распускаць нядобрыя чуткі’ (Бяльк.). Параўн. рус. дыял. (ярасл., пск.) ба́вкать лаяць; званіць; нагаворваць на каго-н.’ Укр. бе́вкати, бо́вкати і г. д. Гукапераймальнае слова. Параўн. Рудніцкі, 156.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Бо́ўкаць гаварыць адрывіста, незразумела’ (Шат.), ’боўтнуць’ (Нас.). Гукапераймальнае, як і ба́ўкаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)