ба́ханне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. ба́ханне
Р. ба́хання
Д. ба́ханню
В. ба́ханне
Т. ба́ханнем
М. ба́ханні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ба́ханне ср., разг.

1. ба́ханье; хло́панье;

2. ба́ханье;

1, 2 см. ба́хаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ба́ханне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. бахаць — бахнуць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак. (разм.).

1. Утварыць моцны адрывісты гук, выстраліць.

Б. з вінтоўкі.

2. З шумам стукнуць, кінуць.

Б. шклянку на падлогу.

|| незак. ба́хаць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. ба́ханне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ба́ханье ба́ханне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

баба́ханье баба́ханне, -ння ср., ба́ханне, -ння ср., бу́ханне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)