бау́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прадаўгаваты падарожны куфэрак.

Фанерны б.

|| прым. бау́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бау́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бау́л бау́лы
Р. бау́ла бау́лаў
Д. бау́лу бау́лам
В. бау́л бау́лы
Т. бау́лам бау́ламі
М. бау́ле бау́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бау́л м. бау́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бау́л баул, род. бау́ла м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бау́л, ‑а, м.

Падарожны куфэрак; скрынка круглаватай формы. З дняпроўскай прыстані прыкаціў у вёску старэнькі сіненькі «Масквічок», і шафёр доўга выносіў з яго розныя сумкі, баулы і тэрмасы. Ракітны.

[Іт. baule.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)