бата́нік, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст у галіне батанікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бата́нік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бата́нік бата́нікі
Р. бата́ніка бата́нікаў
Д. бата́ніку бата́нікам
В. бата́ніка бата́нікаў
Т. бата́нікам бата́нікамі
М. бата́ніку бата́ніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бата́нік м. бота́ник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бата́нік, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне батанікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бота́ник бата́нік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пачына́льнік, ‑а, м.

1. Той, хто пачынае што‑н.; заснавальнік. Чалавек энцыклапедычнага складу, беларускі асветнік [Францыск Скарына] не толькі пачынальнік кнігадрукавання на ўсходнеславянскіх землях, але і доктар лекарскіх і свабодных навук — мовазнаўца, батанік і медык. С. Александровіч. Асабліва высока цаніў Купала дзейнасць Ігната Буйніцкага, аднаго з пачынальнікаў нацыянальнага тэатра. Ярош.

2. Той, хто пачынае спяваць валачобную песню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)