батава́ць
‘шмат есці чаго-небудзь; лупцаваць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
бату́ю |
бату́ем |
| 2-я ас. |
бату́еш |
бату́еце |
| 3-я ас. |
бату́е |
бату́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
батава́ў |
батава́лі |
| ж. |
батава́ла |
| н. |
батава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
бату́й |
бату́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
бату́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Батава́ць ’гаварыць; без злосці дакараць за які-небудзь учынак’ (ДАБМ, 921; карта № 320), ’наракаць’ (Янк. I). Здаецца, зыходзіць трэба з семантыкі ’дакараць’. Тады можна думаць пра метафарычнае паходжанне ад *батаваць ’біць, караць’ (бат ’бізун’; параўн. рус. батова́ть ’біць’) → ’дакараць’ → ’гаварыць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Набатава́ць ’насварыцца на каго-небудзь, ціха, павучальна’ (Янк. 3.). Гл. батава́ць ’дакараць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)