Баса́к ’бусак’ (Сцяшк. МГ). Запазычанне з польск. bosak ’тс’ (а гэта з ням. Bootshacken, гл. Варш. сл., 1, 193; Брукнер, 37, зыходнай ням. формай лічыў Bootshacke). Параўн. бусак.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ба́ска
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ба́ска |
ба́скі |
| Р. |
ба́скі |
ба́сак |
| Д. |
ба́сцы |
ба́скам |
| В. |
ба́ску |
ба́скі |
| Т. |
ба́скай
ба́скаю |
ба́скамі |
| М. |
ба́сцы |
ба́сках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Буса́к ’бугор’ (Касп., БРС), ’пажарны крук’ (КЭС, лаг.). З *босак. Запазычанне з польск. мовы (bosak ’тс’ < ням. Bootshacken, Bootshacke; Варш. сл., 1, 193; Брукнер, 37). Параўн. і баса́к ’тс’. Гл. і літ. bùsokas, якое запазычана з ням. (усх.-прус.) bôshaken (Фрэнкель, 67). З фанетычных меркаванняў не пераконвае вывядзенне (Міхневіч, БЛ, 1972, 1, 72) бел. буса́к з ст.-цюрк. bašag ’наканечнік, вастрыё стралы ці кап’я’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)