Барсукі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Барсукі́
Р. Барсуко́ў
Д. Барсука́м
В. Барсукі́
Т. Барсука́мі
М. Барсука́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

барсу́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. барсу́к барсукі́
Р. барсука́ барсуко́ў
Д. барсуку́ барсука́м
В. барсука́ барсуко́ў
Т. барсуко́м барсука́мі
М. барсуку́ барсука́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

са́рна, ‑ы, ж.

Парнакапытная жвачная жывёліна сямейства пустарогіх; горная каза з невялікімі рагамі. Па.. [сцежках] прыходзяць да вадапою ласі, групкі бесклапотных сарнаў. Пестрак. Там [у лесе], казалі, водзяцца Сарны і дзікі, Там, казалі, плодзяцца У норах барсукі. Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)