барада́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. барада́ баро́ды
Р. барады́ баро́д
Д. барадзе́ баро́дам
В. бараду́ баро́ды
Т. барадо́й
барадо́ю		 баро́дамі
М. барадзе́ баро́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паадпуска́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

Адпусціць усіх, многіх або ўсё, многае.

П. супрацоўнікаў у адпачынак.

П. бароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасціжо́р, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Спецыяліст, які вырабляе парыкі, а ў тэатральных майстэрнях таксама накладныя вусы, бароды, бакенбарды.

|| прым. пасціжо́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пастыжо́р, ‑а, м.

Спецыяліст, які робіць парыкі, вусы, бароды і пад. для акцёраў.

[Ад фр. postiche — прыстаўны, фалыпывы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распара́дчык, ‑а, м.

Асоба, якая адказвае за даручаную ёй справу і непасрэдна кіруе ёй. Распарадчык суда. □ А за сцэнаю галоўны распарадчык — Сёмка Чыжык. Прывешвае артыстам.. бароды, бровы падмазвае сажаю. Каваль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадпуска́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Адпусціць усіх, многіх або ўсё, многае. Паадпускаць дзяцей на каток. Паадпускаць супрацоўнікаў у адпачынак. Паадпускаць палонных. Мужчыны паадпускалі бароды. □ Паадпускалі коням церассядзёлкі, падкінулі свежай травы. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папуска́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да папусціць.

папуска́ць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Пусціць куды‑н. усіх, многіх. Салдаты папускалі коней, не рассядлоўваючы іх. Пестрак.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Даць парасткі. Са стволікаў [кустоў] звісаюць фантастычныя рыжыя бароды танюсенькіх каранёў — папускала лаза ў паводку. Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адры́жка, ‑і, ДМ ‑жцы, ж.

1. Выхад са стрававода, страўніка праз рот газаў, іншы раз з часцінкамі ежы. Елі Пшыбыцкі з Андрусовічам доўга і прагна, аж пакуль не апанавала абодвух адрыжка. Курто. Я узненавідзеў гэтых мукамолаў і пасечнікаў (рыжыя бароды, Святыя твары, сытая адрыжка). Панчанка.

2. перан. Разм. Праяўленне чаго‑н. аджылага; перажытак. Адрыжка мінулага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

барада́, -ы́, ДМ -дзе́, мн. баро́ды і (з ліч. 2, 3, 4) барады́, -ро́д, ж.

1. Пярэдняя частка ніжняй сківіцы.

Ударыўся барадой аб стол.

2. Валасяное покрыва ніжняй часткі твару.

Адпусціць бараду.

3. перан. Пра чалавека з такім валасяным покрывам (разм.).

Давайце выберам старшынёй бараду.

4. У некаторых жывёл: пучок валасоў, пер’я або мясістыя адросткі пад пярэдняй часткай галавы.

Казліная б.

5. Касмыль недапрадзенай кудзелі, воўны.

Б. кудзелі.

6. Невялікі кусцік жыта, каля якога спраўляюць дажынкі.

◊

Дзіравая барада (разм., жарт.) — пра таго, хто есць і абліваецца стравай.

|| памянш. баро́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж. (да 1—5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазапуска́ць I сов., в разн. знач. запусти́ть; пусти́ть

пазапуска́ць II сов.

1. в разн. знач. запусти́ть;

п. гра́ды — запусти́ть гря́ды;

п. уро́кі — запусти́ть уро́ки;

2. (волосы) отпусти́ть;

~ка́лі баро́ды — отпусти́ли бо́роды

пазапуска́ць III сов. (о многих) переста́ть дои́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)