бара́нка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бара́нка |
бара́нкі |
| Р. |
бара́нкі |
бара́нак |
| Д. |
бара́нцы |
бара́нкам |
| В. |
бара́нку |
бара́нкі |
| Т. |
бара́нкай
бара́нкаю |
бара́нкамі |
| М. |
бара́нцы |
бара́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
бара́нка ж., разг. бара́нка;
б. аўтамабі́ля — бара́нка автомоби́ля
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бара́нка ж.
1. (булочное изделие) абара́нак, -нка м.;
2. (рулевое колесо) прост. абара́нак, -нка м.; руль, -ля́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бара́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Тое, што і абаранак (у 2 знач.). Валодзя як і не чуе слоў Варанецкага, яшчэ мацней налягае на баранку. Дуброўскі. Паўгаратонка падскоквае на карчах, выбоінах. За баранкай Мацвееў. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
барано́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
барано́к |
баранкі́ |
| Р. |
баранка́ |
баранко́ў |
| Д. |
баранку́ |
баранка́м |
| В. |
барано́к |
баранкі́ |
| Т. |
баранко́м |
баранка́мі |
| М. |
баранку́ |
баранка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
су́шкаII (маленькая сухая баранка) су́шка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
баранко́вы, ‑ая, ‑ае.
Зроблены з баранка. Здаравенны рыжавусы мужчына ў скураным паліто з цёплым баранковым каўняром і ў высокай баранковай шапцы шумна ўваліўся ў пярэдні пакой. Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Абара́нак (БРС, КТС), польск. obarzanek, obwarzanek (да польск. obwarzony). Рус. баранка < бел. (а)баранак (цвёрдае р, параўн. польск. obarzanek) (гл. Трубачоў, Дополн., 1, 124).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ба́лё (дзіцяч.) ’абаранак’ (палес., Клім.), ба́ля (дзіцяч.) ’тс’ (Бяльк., Шат.). Як і ўсе дзіцячыя словы, магчыма, гукапераймальнага характару. Параўн., аднак, і аснову бал‑ (балаб‑), што сустракаецца ў назвах розных вырабаў з цеста. Але хутчэй за ўсё звязана з рус. ба́ля ’ягня, авечка’. Як семантычную паралель параўн. бел. бара́нік ’абаранак, крэндзель’, рус. бара́нок ’тс’, бара́н печыва’, бара́нка ’булка’. Гэта, можа, сведчыць у пэўным сэнсе супраць агульнапрынятай (гл. Фасмер, 1, 124) этымалогіі рус. бара́нка, бел. абара́нак, укр. оба́рінок (< ob‑variti). Параўн. і ўкр. ба́льо (дзіцяч.) ’падарунак, гасцінец’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
абара́нак, -нка м.
1. (кренделёк) бара́нка ж., бу́блик;
2. разг. (руль) бара́нка ж.;
◊ дзі́рка ад ~нка — ды́рка от бу́блика;
зарабі́ць на ~нкі — доста́ться на калачи́ (на оре́хи) кому;
~нкам не зава́біш — калачо́м не зама́нишь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)