бараві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Высокакаштоўны ядомы грыб з карычневай шапкай і белай тоўстай ножкай; белы грыб.

Кошык баравікоў.

Заечы б.

|| прым. баравіко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бараві́к, -ка́ м. бе́лый гриб; борови́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бараві́к, ‑а, м.

Высокакаштоўны ядомы грыб з светла- ці цёмна-карычневай шапкай і белай тоўстай ножкай; белы грыб.

•••

Заечы баравік — атрутны грыб, падобны па форме на баравік, але зеленаватага колеру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каласаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Баравік, які вырастае ў час каласавання жыта.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

борови́к (гриб) бараві́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паддубо́вік, ‑а, м.

Грыб з жоўта-бурай шапкай, падобны на баравік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Маложавік ’баравік’ (Касп.), бешан. мало́жъвік ’абабак’ (Нар. сл.). Утвораны ад назвы лесу маложа (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко (Афікс. наз., 243). Аналагічна бараві́к.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Квас́овік ’стары баравік’ (ТС). Вынік семантычнай кандэнсацыі. Да *квасавы баравік. Нерэгулярнасць месца націску характэрна для гэтага суфікса (‑двік /‑авік). Гл. Сцяцко, Афікс. наз., 167.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Жні́ўнік ’ліпеньскі баравік’ (мазыр., Жыв. сл., 210). Назва дадзена паводле часу з’яўлення (падчас жніва), магчыма, шляхам кампрэсіі (жніўны — баравік) з суфіксам ‑ік або непасрэдна з суфіксам ‑нік.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гриб грыб, род. гры́ба м.;

бе́лый гриб бараві́к;

ходи́ть по грибы́ хадзі́ць у грыбы́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)