бараба́ншчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. бараба́ншчыца бараба́ншчыцы
Р. бараба́ншчыцы бараба́ншчыц
Д. бараба́ншчыцы бараба́ншчыцам
В. бараба́ншчыцу бараба́ншчыц
Т. бараба́ншчыцай
бараба́ншчыцаю		 бараба́ншчыцамі
М. бараба́ншчыцы бараба́ншчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бараба́ншчыца ж. бараба́нщица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бараба́ншчыца, ‑ы, ж.

Жан. да барабаншчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бараба́ншчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто адбівае такт на барабане пры маршыроўцы; музыкант, які іграе на барабане.

Юны б.

|| ж. бараба́ншчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. бараба́ншчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бараба́нщица бараба́ншчыца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)