баніцё́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. баніцё́р баніцё́ры
Р. баніцё́ра баніцё́раў
Д. баніцё́ру баніцё́рам
В. баніцё́ра баніцё́раў
Т. баніцё́рам баніцё́рамі
М. баніцё́ру баніцё́рах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

баніцёр, ‑а, м.

Спецыяліст, які праводзіць баніціроўку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)