банкі́рка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
банкі́рка |
банкі́ркі |
| Р. |
банкі́ркі |
банкі́рак |
| Д. |
банкі́рцы |
банкі́ркам |
| В. |
банкі́рку |
банкі́рак |
| Т. |
банкі́ркай
банкі́ркаю |
банкі́ркамі |
| М. |
банкі́рцы |
банкі́рках |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
банкі́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Жан. да банкір.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
банки́рша прост.
1. (женщина-банкир) банкі́рка, -кі ж.;
2. (жена банкира) банкі́рыха, -хі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)