банапарты́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. банапарты́ст банапарты́сты
Р. банапарты́ста банапарты́стаў
Д. банапарты́сту банапарты́стам
В. банапарты́ста банапарты́стаў
Т. банапарты́стам банапарты́стамі
М. банапарты́сце банапарты́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

банапарты́ст м., ист. бонапарти́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

банапарты́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Прыхільна банапартызму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бонапарти́ст банапарты́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

банапарты́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да банапартыст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)