Балі́вія

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Балі́вія
Р. Балі́віі
Д. Балі́віі
В. Балі́вію
Т. Балі́віяй
Балі́віяю
М. Балі́віі

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

баліві́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Балівіі, балівійцаў. Балівійскае нагор’е.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

баліві́йцы, ‑аў; адз. балівіец, ‑війца, м.; балівійка, ‑і, ДМ ‑війцы; мн. балівійкі, ‑віек; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Балівіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

альпака́, нескл., н.

1. Свойская бязрогая млекакормячая жывёліна роду ламаў сямейства вярблюдавых, якую разводзяць у высакагорнай зоне Пэру і Балівіі. // Поўсць гэтай жывёліны.

2. Высокагатунковая тканіна, зробленая з поўсці альпака.

[Амерыканскае alpaka або alpaqa.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)