баліві́йка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
баліві́йка |
баліві́йкі |
| Р. |
баліві́йкі |
баліві́ек |
| Д. |
баліві́йцы |
баліві́йкам |
| В. |
баліві́йку |
баліві́ек |
| Т. |
баліві́йкай
баліві́йкаю |
баліві́йкамі |
| М. |
баліві́йцы |
баліві́йках |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
баліві́йка,
гл. балівійцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
боливи́йка баліві́йка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
баліві́йцы, ‑аў; адз. балівіец, ‑війца, м.; балівійка, ‑і, ДМ ‑війцы; мн. балівійкі, ‑віек; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Балівіі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)