бальзамі́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. бальзамі́на бальзамі́ны
Р. бальзамі́ны бальзамі́н
Д. бальзамі́не бальзамі́нам
В. бальзамі́ну бальзамі́ны
Т. бальзамі́най
бальзамі́наю		 бальзамі́намі
М. бальзамі́не бальзамі́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бальзамі́на ж., бот. бальзами́н м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бальзамі́на, ‑ы, ж.

Аднагадовая пакаёвая і садовая расліна сямейства бальзамінавых з яркімі ружовымі кветкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бальзамі́на, -ы, ж. і бальзамі́н, -а, м.

Садовая і пакаёвая расліна сямейства бальзамінавых з яркімі ружовымі кветкамі.

Радуе вока б.

|| прым. бальзамі́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бальзамі́н м., см. бальзамі́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бальзамі́н, ‑а, м.

Тое, што і бальзаміна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бальзами́н м., бот. бальзамі́на, -ны ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Бальзамі́н, бальзамі́на ’расліна бальзамін’. Рус. бальзами́н (з XVIII ст.), укр. бальзамі́н. Крыніцай запазычання з’яўляецца новалац. balsamina (< грэч. βαλσαμίνη), з якога запазычаны таксама ням. Balsaminę (ж. р.), франц. balsamine. Параўн. Клюге, 47. Тып бальзамі́н праз франц. мову; бел. бальзамі́на, мабыць, праз польск. Не вельмі пераконваюць меркаванні Шанскага, 1, Б, 28. Параўн. і форму бальсамі́на (Сцяшк. МГ, Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)