балдэ́с

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. балдэ́с балдэ́сы
Р. балдэ́са балдэ́саў
Д. балдэ́су балдэ́сам
В. балдэ́са балдэ́саў
Т. балдэ́сам балдэ́самі
М. балдэ́се балдэ́сах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Балдэ́с ’дурны, нерастаропны чалавек; вісус, гультай’ (Бяльк.), ’аболтус’ (Гарэц., Касп.). Бясспрэчна, кантамінаванае слова, параўн. балда́ і балбе́с.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)