балга́рын

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. балга́рын балга́ры
Р. балга́рына балга́раў
балга́р
Д. балга́рыну балга́рам
В. балга́рына балга́раў
балга́р
Т. балга́рынам балга́рамі
М. балга́рыне балга́рах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Балга́ры

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Балга́ры
Р. Балга́р
Балга́раў
Д. Балга́рам
В. Балга́ры
Т. Балга́рамі
М. Балга́рах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ра́кія, ‑і, ж.

Слівавая або наогул фруктовая гарэлка (у балгар, сербаў і інш.).

[Балг. ракия.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гагау́зы, ‑аў; адз. гагауз, ‑а, м.; гагаузка, ‑і, ДМ ‑зцы; мн. гагаузкі, ‑зак; ж.

Народ, па культуры блізкі да балгар, які жыве ў Малдаўскай і Украінскай ССР, а таксама ў Балгарыі і Румыніі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)