балаўны́, -а́я, -о́е (разм.).

1. Свавольны, дураслівы.

2. Распешчаны, сапсаваны залішнім патураннем, увагай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

балаўны́

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. балаўны́ балаўна́я балаўно́е балаўны́я
Р. балаўно́га балаўно́й
балаўно́е		 балаўно́га балаўны́х
Д. балаўно́му балаўно́й балаўно́му балаўны́м
В. балаўны́ (неадуш.)
балаўно́га (адуш.)		 балаўну́ю балаўно́е балаўны́я (неадуш.)
балаўны́х (адуш.)
Т. балаўны́м балаўно́й
балаўно́ю		 балаўны́м балаўны́мі
М. балаўны́м балаўно́й балаўны́м балаўны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

балаўны́ разг.

1. избало́ванный, бало́ванный;

2. (о проказнике) шаловли́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

балаўны́, ‑ая, ‑ое.

Разм.

1. Дураслівы, свавольны.

2. Распешчаны, сапсаваны залішняй увагай. Балаўное дзіця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)