балаця́нік

‘уласцівы балоту пах’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. балаця́нік
Р. балаця́ніку
Д. балаця́ніку
В. балаця́нік
Т. балаця́нікам
М. балаця́ніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

балаця́нік

‘малюск’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. балаця́нік балаця́нікі
Р. балаця́ніка балаця́нікаў
Д. балаця́ніку балаця́нікам
В. балаця́ніка балаця́нікаў
Т. балаця́нікам балаця́нікамі
М. балаця́ніку балаця́ніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

балаця́нік

‘міфічная істота’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. балаця́нік балаця́нікі
Р. балаця́ніка балаця́нікаў
Д. балаця́ніку балаця́нікам
В. балаця́ніка балаця́нікаў
Т. балаця́нікам балаця́нікамі
М. балаця́ніку балаця́ніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

балаця́нік, -ка м., зоол. прудови́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

балаця́нік, ‑а і ‑у, м.

1. ‑у. Разм. Уласцівы балоту пах. Балацянікам цягне, настоем Чарамшынных лістоў, палыну. Хведаровіч.

2. ‑а. Прэснаводны малюск класа бруханогіх, які жыве ў спіральна закручаных ракавінах.

3. ‑а. Міфічная істота, якая быццам жыве на балоце. Там, дзе прэў у дрыгве барадаты алешнік, дзе лясун з балацянікам дружбу вадзіў,.. праз калгаснае поле пабегла дарога. Дудар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прудови́к зоол. балаця́нік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)