балахо́ннік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
балахо́ннік |
балахо́ннікі |
| Р. |
балахо́нніка |
балахо́ннікаў |
| Д. |
балахо́нніку |
балахо́ннікам |
| В. |
балахо́нніка |
балахо́ннікаў |
| Т. |
балахо́ннікам |
балахо́ннікамі |
| М. |
балахо́нніку |
балахо́нніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
балахо́ннік м., прост., уст. балахо́нник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
балахо́нник прост., уст. балахо́ннік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)