балала́йка, -і, ДМ -ла́йцы, мн. -і, -ла́ек, ж.

Народны трохструнны музычны інструмент з корпусам трохвугольнай формы.

|| прым. балала́ечны, -ая, -ае.

Б. аркестр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

балала́йка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. балала́йка балала́йкі
Р. балала́йкі балала́ек
Д. балала́йцы балала́йкам
В. балала́йку балала́йкі
Т. балала́йкай
балала́йкаю		 балала́йкамі
М. балала́йцы балала́йках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

балала́йка ж. балала́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

балала́йка балала́йка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

балала́йка, ‑і, ДМ ‑лайцы; Р мн. ‑лаек; ж.

Народны трохструнны музычны інструмент з корпусам трохвугольнай формы. Міхась пераважна маўчаў, а выпіўшы — здымаў са сцяны старую, разладжаную балалайку, трымкаў па струнах вялізным пальцам. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Балала́йка (БРС). Рус. балала́йка, укр. балала́йка. Як і балаба́йка (гл.), гукапераймальнага паходжання. Параўн. Фасмер, 1, 113.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

трохстру́нны, ‑ая, ‑ае.

З трыма струнамі. Трохструнная балалайка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бясстру́нны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае струн.

•••

Бясструнная балалайка — пра балбатлівага чалавека, пустазвона.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчыпко́вы, ‑ая, ‑ае.

У выразе: шчыпковы інструмент — струнны музычны інструмент (гітара, бандура, арфа, балалайка і пад.), на якім іграюць, шчыпаючы струны пальцамі ці медыятарам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ты́нцы-лы́нцы — прыпеў у дзіцячай забаўлянні: тынцы‑лынцы, балалайка (глыб., Бел. дыял. 1). Гукапераймальны імітатыў ігры на струнным інструменце.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)