бала́днік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бала́днік |
бала́днікі |
| Р. |
бала́дніка |
бала́днікаў |
| Д. |
бала́дніку |
бала́днікам |
| В. |
бала́дніка |
бала́днікаў |
| Т. |
бала́днікам |
бала́днікамі |
| М. |
бала́дніку |
бала́дніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
бала́днік м., разг. балла́дник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
балла́дник бала́днік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)