балабе́шка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
балабе́шка |
балабе́шкі |
| Р. |
балабе́шкі |
балабе́шак |
| Д. |
балабе́шцы |
балабе́шкам |
| В. |
балабе́шку |
балабе́шкі |
| Т. |
балабе́шкай
балабе́шкаю |
балабе́шкамі |
| М. |
балабе́шцы |
балабе́шках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
балабе́шка ж., разг. набалда́шник м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
балабе́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.
Разм. Тое, што і булавешка (у 1 знач.). [Барабаншчык] вырабляў балабешкай і талеркамі такія цуды, што нават старэчыя.. ногі напэўна не змаглі б ўстаяць. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)